In het kader van positief hiephiephoeradenken besloot ik om maar even een top drie te maken met redenen waarom vandaag echt wel heel erg leuk was:
1. Ik ben eindelijk verlost van de prangende vraag die mij al jarenlang kwelde: hoe ziet een muur eruit als je er een paar liter mayo, frituurvet en curry tegenaan smijt en vervolgens een jaar wacht? Nu weet ik het antwoord! En nog beter: ik weet ook hoe het ruikt! En voelt!
Ja, je leest het goed. Toen ik op de vroege zondagochtend op mijn werk aankwam, kreeg ik bij wijze van begroeting een soort metselaarsspatel in mijn hand gedrukt waarmee ik snackvocht in verregaande staat van ontbinding van de muur af mocht gaan bikken.
Er werd vooraf ook niet bij gezegd waaruit de vaaloranje, klonterige substantie bestond. Omdat de muur bij een leegstaande voormalige snackbar hoorde, nam ik maar aan dat het Joppiesaus en aanverwante vetzooi was, maar ik had evengoed levendige fantasieën van een stel enthousiastelingen dat vol overgave de inhoud van hun lichamen uit alle mogelijke vleesopeningen tegen de muur aan het spuiten was. Stroperige stralen oorsmeer, brokkelige, donzig groene vegen voedsel van onbekende herkomst, dof glanzend wit druipsel dat sterk naar Amsterdamse uitjes rook en sporen vertoonde van slijmerige... Okee genoeg. Ik liet me even gaan.
2. Vervolgens moest ik een ander onontgonnen gebied gaan inwijden in de hedendaagse beschaving: een hok waarin de meest uiteenlopende rommel te vinden was, variërend van twee megakoelkasten en een partij theezeefjes tot een kruimeldief (is het je trouwens wel eens opgevallen dat kruimeldieven echt opvallend veel lijken op tapirslurfjes?) en twee gelige, verkalkte, brokkelige afgeknipte nagels.
Toen ik dit alles met gevaar voor eigen leven in een veel te kleine container had weten te proppen, vond ik de opruimtrofee der opruimtrofeeën (raar woord trouwens, trofee. Hee weet je, vroeger had ik een versteende kalebas met zesenvijftig lege slakkenhuisjes erop) die alle viezigheid van vandaag weer goed maakte: een kaartspel waarvan, hou je vast, alle afbeeldingen lachende neushoorns voorstelden!!! Echt waar!
Het kaartspel was, kan het nog genialer, ja hoor dat kan, afkomstig van een Duitse vloerbetegelingsfirma die de als slogan had: "Mit Rhino auftrumpfen". Geen idee wat dat betekent maar ik krijg er wel erg veel zin in. Hraaahghh, lekker potje auftrumpfen vanavond! Verder heeft één van de neushoorndames een hoed op met allerlei kleurig fruit erop. (Helaas heeft een andere neushoornchick een decolleté waar haar rode neushoorntepels bovenuit piepen, wat ik dan weer erg pervers vind.)
Oh trouwens, okee dan, dat van die nagels had ik verzonnen. Je moet je verhaal toch een beetje spannend houden, niet dan.
3. Het feit dat er gehaakt fruit bestaat!
Oh, en beter, lachend gehaakt fruit. Ja ja, je raadt het al (of niet natuurlijk), hier heb ik mijn kostbare vakantieweekje aan besteed. Bij mij bleef het tot nu toe beperkt tot een peer en een tevreden kijkende, half opengepelde banaan (dit was een verjaardagscadeau voor mijn broertje, waar hij oprecht even blij mee zei te zijn als met de laptop die hij van mijn ouders had gekregen), maar gelukkig was er Google, waardoor ik erachter kwam dat er mensen zijn die hun tijd nog veel ernstiger verkloten dan ik.
P.S. Zoals je al gemerkt hebt, heb ik vandaag weer eens gretig gebruik gemaakt van mijn drie favoriete hobby's: dingen zo smerig mogelijk beschrijven (oooh wat geniet ik daarvan), moeilijke woorden gebruiken als het ook makkelijk kan (en geloof me, ik heb me nu echt nog ingehouden) en me verontschuldigen voor mezelf. Dus eh, sorry daarvoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten